Κάνεις δεν μπορεί να μετρήσει με ασφάλεια πόσα αδέσποτα ζώα θα είχαν πεθάνει στην Ελλάδα αν δεν υπήρχαν ομάδες φιλόζωων πολιτών να επέμβουν και να τα περιθάλψουν. Έχει όμως παρατηρηθεί πολλές φορές ότι παρά το τεράστιο έργο που παράγεται καθημερινά, ομάδες εθελοντών αντιμετωπίζονται με τεράστια δυσπιστία και προκατάληψη στις κοινωνίες στις οποίες δραστηριοποιούνται.

Το Dogs' Voice συγκέντρωσε 5 μύθους για τις φιλοζωικές οργανώσεις στην Ελλάδα και πώς καταρρίπτονται από την πραγματικότητα:

Μύθος 1: Οι φιλοζωικές οργανώσεις έχουν σκοπό το κέρδος και τα μέλη τους κερδίζουν χρήματα από τους δήμους ή από δωρεές και δεν κάνουν τίποτα επί της ουσίας για τα αδέσποτα. 

Πραγματικότητα: Τα έξοδα για να αναλάβει μια φιλοζωική ένα περιστατικό άρρωστου ζώου και πολλώ δε μάλλον τη φιλοξενία, σίτιση, περίθαλψη είναι αρκετά. Αν σκεφτεί κανείς ότι πολλές από τις οργανώσεις αυτές συντηρούν καταφύγια φροντίζοντας κατά μέσο όρο πάνω από 50 σκύλους καταλαβαίνουμε ότι οι οικονομικές ανάγκες είναι τεράστιες. Ακόμα λοιπόν και όταν υπάρχουν έσοδα για φιλοζωικές αυτά είναι απολύτως αναγκαία για να συνεχίσει το έργο της και σε καμία περίπτωση δεν επαρκούν για να φέρουν χρήματα στα μέλη της τα περισσότερα από τα οποία είναι μονίμως χρεωμένα σε κτηνιάτρους και πανσιόν. 

Μύθος 2: Οι φιλοζωικές οργανώσεις επεμβαίνουν επιλεκτικά και ποτέ δεν μπορούν να αναλάβουν νέα περιστατικά. 

Πραγματικότητα: Τα μέλη των οργανώσεων αυτών είναι εθελοντές συγκεκριμένου αριθμού που δίνουν προτεραιότητα σε περιστατικά που κανένας άλλος δεν πρόκειται να αναλάβει. Όταν κάποιος που δεν στείρωσε το ζώο του θέλει να βρει μια φιλοζωική να δώσει τα κουτάβια και παραπονείται γιατί καμία φιλοζωική δεν τα αναλαμβάνει είναι σαν να προκρίνει τη δική του ανευθυνότητα έναντι της περίθαλψης ενός άρρωστου ζώου που δεν έχει κανέναν άλλον. 

Μύθος 3: Οι φιλόζωοι δεν έχουν άλλα ενδιαφέροντα στη ζωή τους και είναι υποχρεωμένοι εφόσον αγαπούν τα ζώα να τρέχουν ανά πάσα στιγμή. 

Πραγματικότητα: Σε κάθε συλλογική προσπάθεια υπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικό τρόπο ζωής και υποχρεώσεις. Όπως λοιπόν συμβαίνει παντού, έτσι και οι εθελοντές φιλοζωικών οργανώσεων έχουν τη ζωή τους και δεν είναι στην απόλυτη διάθεση κανενός για να τρέξουν οπουδήποτε. Το κάνουν γιατί έχουν αποφασίσει να στηρίξουν μια ομάδα να αλλάξει κάτι μικρό στην περιοχή τους. Δεν είναι εργαζόμενοι κανενός, υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα αλλά δυστυχώς τα περισσότερα δεν είναι στο χέρι τους. 

Μύθος 4: Είναι πολύ αυστηροί για να δώσουν ένα σκύλο για υιοθεσία και σε τρελαίνουν μέχρι να υιοθετήσεις.

Πραγματικότητα: Κάποιοι είναι πράγματι πολύ αυστηροί, κάποιοι καθόλου. Σκεφτείτε όμως: Στις 5 υιοθεσίες, οι 2 σκύλοι θα γυρίσουν πίσω στη φιλοζωική γιατί οι νέοι κηδεμόνες το μετάνιωσαν ή κάτι απρόοπτο συνέβη και το 1 κουτάβι θα παρατηθεί κάπου αδέσποτο. Έχουν αντιμετωπίσει τόσους ανεύθυνους που ναι δικαιούνται να είναι λίγο αυστηροί καμιά φορά. Δεν θέλουν άλλωστε να τα ξεφορτωθούν αλλά να τους βρουν τις κατάλληλες οικογένειες. Να το θυμόμαστε αυτό.

Μύθος 5: Βλέπουν παντού εχθρούς και είναι γραφικοί επιτυγχάνοντας τελικά το να γίνουν αντιπαθείς. 

Πραγματικότητα: Κανείς δεν μπορεί να συλλάβει τον βαθμό κακοποίησης ζώων στην Ελλάδα αν δεν έχει ασχοληθεί προσωπικά για να το μάθει. Τα μέλη φιλοζωικών οργανώσεων έχουν διαφορετικά αισθητήρια στην κακοποίηση ζώων και πολλές φορές δρουν προληπτικά γιατί γνωρίζουν ότι αν επιτρέψουν μια συμπεριφορά να παγιωθεί το πρόβλημα θα γίνει ανεξέλεγκτο. 

Η φιλοζωική δράση χρειάζεται την υποστήριξη όλων μας, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Η ομάδα του Dogs' Voice