Αυτή είναι η ιστορία τριών πλασμάτων που διασταυρώθηκαν και ήταν η αρχή μιας πρωτοβουλίας που αλλάζει πολλές άλλες ζωές: να σας συστήσουμε την Κατερίνα, τη Διώνη και τον Άξελ! Η Διώνη ήρθε στη ζωή της Κατερίνας το 2013, όταν άρχισε να τη συναντάει συχνά και να τη φροντίζει στο δρόμο, μέχρι τη μέρα εκείνη, 2 μήνες μετά, που την βρήκε αιμόφυρτη να την περιμένει έξω από το μαγαζί της, εκεί που είχαν πρωτοσυναντηθεί. Αφού η Διώνη έλαβε όλη την απαιτούμενη φροντίδα από την Κατερίνα και τον κτηνίατρο, έμεινε σε πανσιόν να περιμένει αυτό το πολυπόθητο τηλέφωνο που φέρνει σ’ ένα αδέσποτο την οικογένεια του. Όμως το τηλέφωνο δεν ερχόταν και όταν αυτό έγινε ήταν από μια οικογένεια που μάλλον δεν ήταν κ η σωστότερη για τη Διώνη, που εκείνη τη στιγμή απέκτησε και το όνομα της αλλά την οικογένεια που της άξιζε… Μα την οικογένεια της Κατερίνας φυσικά, που με την επιθυμία της να δώσει τα καλύτερα στη μικρή σκυλίτσα νόμιζε όλα θα είναι εύκολα και με τον 17 χρονο σκύλο της, που μάλλον δεν ήταν της ίδιας άποψης! Η ώρα της συγκατοίκησης φανέρωσε επίσης ένα -ένα τα τραύματα της μικρής αδέσποτης: επιθετική με άλλα σκυλιά, παιδιά, έτρωγε από τα σκουπίδια και μασουλούσε παπούτσια. Έτσι τόσο η Κατερίνα όσο και η Διώνη εκπαιδευτήκανε, με την Κατερίνα να γίνεται και η ίδια αργότερα θετική εκπαιδεύτρια.

Η Διώνη κατάφερε να ξεπεράσει σε τέτοιο βαθμό τα προβλήματα που είχε από τη ζωή στους δρόμους που παρά το «χαμό» του Ορφέα που ήταν ο τετράποδος φίλος της, την ένταξη στη ζωή της άλλων δύο σκύλων το 2013 και τη μερική απώλεια της όρασης της, σήμερα είναι το βασικό σκυλί της ομάδας της Κατερίνας Ζω.Ε.Σ (Ζωοφιλικές Ενημερώσεις Σχολείων, Ιδρυμάτων & Οργανισμών), έχει εκπαιδευτεί στη βασική υπακοή αλλά και έχοντας πολύ υψηλή νοημοσύνη παίζει πολλά παιχνίδια και έχοντας συναντήσει ως τώρα περίπου 4500 παιδιά, αγαπά τόσο πολύ να μεταδίδει χαρά και αγάπη στα σχολεία και λατρεύει πλέον οποιαδήποτε ανθρώπινη παρουσία.

Ο Άξελ βρέθηκε στο δρόμο παρατημένος το 2013 εμφανώς πολύ κακοποιημένος, με σημάδια στο σώμα του λες και τον έκαψε κάποιος με σίδερο, πάρα πολύ υποσιτισμένος και πάρα πολύ τρομαγμένος. Η Κατερίνα, η σημερινή μαμά του προσφέρθηκε να τον φιλοξενήσει και με τη βοήθεια άλλων εθελοντών φρόντισαν όλοι για την αποθεραπεία του. Μόλις έγινε καλά, επέλεξε μόνος του και πάλι την αδέσποτη ζωή στο δρόμο, αναγκάζοντας τους όλο το 24ωρο να τον έχουνε επί μόνιμη επιτήρηση. Μέχρι τη νύχτα που αποφάσισε να κάνει τον αρχηγό αγέλης προκαλώντας φασαρία και εξαγρίωση σε έναν από τους πιο κεντρικούς πεζόδρομους της πόλης. Ο Αξελ, μεταφέρθηκε κυριολεκτικά φυγαδευμένος, μιας και τον έψαχναν πολύ να τον «απομακρύνουν» ως τον πιο επιθετικό σκύλο της πόλης την επόμενη μέρα στην πανσιόν φιλοξενίας της Kynagon και 7 ολόκληρους μήνες πάλευε με την αμέριστη βοήθεια και στήριξη αυτών των καταπληκτικών ανθρώπων με τους εφιάλτες και τους φόβους του. 7 μήνες μετά και μέσα από μια τεράστια προσπάθεια να βρει μια οικογένεια, τελικά τα καταφέρανε!!!!!!.....και ο Άξελ υιοθετήθηκε!!!!....από την Κατερίνα!!!!!!....για να τρώει από δω και πέρα και να πίνει καθαρό νερό όσο θέλει, να κοιμάται, να έχει ιατρική περίθαλψη, να ζει μέσα στην απόλυτη ευζωία και να της προσφέρει μόνο συντροφικότητα και ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, όπου όλα τα έμβυα όντα θα έχουν δικαίωμα για δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και στην αγάπη.

Ο Αξελ σήμερα, μετά από δύο χρόνια ασταμάτητης κοινωνικοποίησης και αποευαισθητοποίησης με όσα φοβόταν, είναι η αιτία από την οποία δημιουργήθηκαν οι

Ζω.Ε.Σ, η ομάδα που ίδρυσε η Κατερίνα για να πραγματοποιήσει ζωοφιλικές ενημερώσεις σε σχολεία, ιδρύματα και οργανισμούς. Αποτελεί τον έναν από τους δύο βασικούς σκύλους τους προγράμματος και συνοδεύει τη βασική ομάδα στις ενημερώσεις στα σχολεία, δείχνοντας τόσο μεγάλη αγάπη στα παιδιά και αποζητώντας συνεχώς το ανθρώπινο χάδι.

Η ιστορία αυτή είναι διαφορετική γιατί η αγάπη και η αφοσίωση που πήραν αυτά τα 2 σκυλιά μεταφέρθηκε στις Ζω.Ε.Σ, με σκοπό να ευαισθητοποιηθούν όλο και περισσότεροι άνθρωποι ως προς τα ζώα. Και με τα λόγια της Κατερίνας: «Και σας παρακαλώ, σας παρακαλώ, μην αφήσετε να υπάρξει άλλος Άξελ! Μην εγκαταλείπετε! Μην τα φοβάστε! Μην τα χτυπάτε! Μην αφήνετε κανέναν να τα κακομεταχειρίζεται. Θεραπεύστε! Ταϊστε! Υιοθετήστε από το δρόμο και τα κλουβιά σας παρακαλώ! Στειρώστε, σας εκλιπαρώ! Σε κανέναν δεν αξίζει, μήτε ζώο μήτε άνθρωπο να ζει μόνος και να φεύγει μόνος, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς χάδι, χωρίς χαρά».