Έξω από την φιλόζωη πλαζ στο Αυλάκι βλέπω ένα καταπληκτικό αδέσποτο σκυλάκι και παίζουμε μαζί πάνω από μία ώρα - μία ώρα ανησυχίας για την σύζυγό μου, γιατί εξαφανίστηκα ενώ περίμενε στις ξαπλώστρες!

Μπαίνω στην πλαζ, της περιγράφω το σκυλάκι, βγαίνουμε, το ψάχνουμε - άφαντο! Η έξυπνη και καλόψυχη φατσούλα της έχει ήδη αποτυπωθεί στο μυαλό μου.

Κυριακή (ημέρα δημοψηφίσματος). Το σκυλάκι πονεμένο από αλήτικο - δυστυχώς άγνωστο - χέρι και πρόχειρα δεμένο το σπασμένο του ποδαράκι από τους υπαλλήλους της πλαζ, είναι ξαπλωμένο στην σκιά ενός δένδρου και υποφέρει. Την χαϊδεύουμε και βουτάμε στεναχωρημένοι & οργισμένοι στην θάλασσα και αποφασίζουμε να την πάρουμε μαζί μας για ιατρική βοήθεια... Πάλι άφαντη! Παρακαλώντας τους υπαλλήλους να μας ειδοποιήσουν για την παρουσία της φεύγουμε για να ψηφίσουμε στην Αθήνα, μας τηλεφωνούν, επιστρέφουμε... και πλέον είναι ένα υγιές πανέμορφο χαρούμενο έξυπνο καλόψυχο καλόβολο παιχνιδιάρικο ταξιδιάρικο ισότιμο μέλος της οικογένειάς μας.

Η σύζυγός μου, μου είπε: love at first sight!

Η Φοίβη μας!!!