Πέρασαν έντεκα χρόνια από τη μέρα που, βγαίνοντας από το σπίτι μου, είδα για πρώτη φορά τον Φούμο να περιφέρεται στο πεζοδρόμιο. Ήταν οκτώ μηνών μόλις, αλλά φαινόταν γέρος και ταλαιπωρημένος. Τον ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα!

Δεν είχε λουράκι, ούτε κανένα άλλο στοιχείο ιδιοκτησίας, και έτσι προσπάθησα να τον πλησιάσω, αλλά ήταν πολύ τρομαγμένος και έφευγε. Μετά από λίγη ώρα υπομονής, τα κατάφερα, και άρχισα να τον φροντίζω. Τον έβαλα στον κήπο, τον τάισα, τον έλουσα, του έφτιαξα ένα υποτυπώδες κρεβάτι για να περάσει τη νύχτα του, με σκοπό την επόμενη μέρα να τον πάω στον κτηνίατρο. Το πρωί όμως, είχε φύγει...

Πέρασαν κάποιες ώρες που δεν είχε εμφανιστεί, και βέβαια θεώρησα ότι δε θα τον έβλεπα ξανά. Και όμως, το βράδυ γύρισε! Αυτή ήταν η χαριστική βολή στην καρδιά μου. Αδύνατο να ξεκολλήσω!

Ο Φούμο είναι το τρίτο αδέσποτο που υιοθετώ. Σήμερα είναι ένας 12χρονος κούκλος, ευγενικός και καλόκαρδος, που δεν έχει πειράξει ποτέ κανέναν.  Άλλωστε, το ψευδώνυμό του είναι Φούμο ο Καλοπαιδής και αυτό μόνο τυχαίο δεν είναι...

Υιοθέτησε κι εσύ υπεύθυνα ένα αδέσποτο και γρήγορα θα διαπιστώσεις ότι μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή!