Μάτια μου μεγάλα, μάτια μελαγχολικά!
Ο Ερρίκος είναι το πιθανότερο από αυτά τα αγορασμένα καταδικασμένα πλάσματα στη μοναξιά και την ιδρυματοποίηση του φύλακα. Είναι το δυνατό σώμα που θα πήγαινε πέρα-δώθε σε έναν μόνο χώρο ξεγελώντας την μοναξιά, ίσως προαύλιο εταιρείας, ίσως αυλή εξοχικού του Σαββατοκύριακου ή ταράτσα μονοκατοικίας. Τα βράδια μάλλον κύλησαν ανησυχητικά, πολύ ανησυχητικά από κουτάβι και έπειτα μάλλον μονότονα ίσως και ληθαργικά. Ευτυχώς για αυτόν δεν φαίνεται να του ζήτησαν πράγματα. Εννοούμε δεν του ζήτησαν να γίνει κακός. Να τον προκαλέσουν, να τον στρεσάρουν, να του πιουν το αίμα, να βγει αυτό το γαύγισμα της άμυνας στο άγνωστο απειλητικό. Ο σκύλος φύλακας είναι ο αναγκασμένος να ζει στην απειλή. Ο Ερρίκος, μπορεί να έζησε μόνος, αλλά διατηρεί το παιδί το γλυκό μέσα του. Ένα γλυκό παιδί. Αυτό ψάχνουμε και για εκείνον. Κάποιον να λατρέψει το γλυκό παιδί με την πολύ γενναία καρδιά και το δυναμικό σώμα. Ένα παιδί που θα ριχνόταν στη φωτιά για αυτόν που αγαπάει, αλλά αυτός που αγαπάει ποτέ δεν θα του το ζητούσε.
Θα δοθεί με όλα τα νόμιμα εντός Αττικής και με συμβουλευτική θετικής προσέγγισης!